مدرسه علمیه معصومیه(س) نهاوند

زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

اتفاقی مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان دیدم

زن همسایه بر زمین افتاد

سیب‌ها روی خاک غلطیدند

چادرش در میان گرد و غبار

قبلا این صحنه را… نمی‌دانم

در من انگار می‌شود تکرار

آه سردی کشید، حس کردم

کوچه آتش گرفت از این آه

و سراسیمه گریه در گریه

پسر کوچکش رسید از راه

گفت: آرام باش! چیزی نیست

به گمانم فقط کمی کمرم…

دست من را بگیر، گریه نکن

مرد گریه نمی‌کند پسرم

چادرش را تکاند، با سختی

یا علی گفت و از زمین پا شد

پیش چشمان بی‌تفاوت ما

ناله‌هایش فقط تماشا شد

صبح فردا به مادرم گفتم

گوش کن! این صدای روضه‌ی کیست

طرف کوچه رفتم و دیدم

در و دیوار خانه‌ای مشکی است

با خودم فکر می‌کنم حالا

کوچه ما چقدر تاریک است

گریه، مادر، دوشنبه، در، کوچه

راستی! فاطمیه نزدیک است…

هدف در تعلیم و تربیت به معنای وضع نهایی و مطلوبی است که به طور آگاهانه و سودمند تشخیص داده شده است و برای تحقق آن، فعالیت های مناسب تربیتی انجام می گیرد.

هدف نهایی تربیت انسان در صحیفه سجادیه

امام سجاد (علیه السلام) در سراسر صحیفه سجادیه، هدف نهایی تربیت را خدای متعال، معرفی می کند و در تمام دعاها، مخاطب را با زبان دعا و مناجات به آن حقیقت یکتا راهنمایی می کند. امام (علیه السلام) با محور قرار دادن خدا در دعاهای مختلف ، به ما می فهماند که محور زندگی انسان در تمام شئون آن، باید خدا باشد و منظور از این محور و هدف بودن خدا، همانا حضور خداوند در متن زندگی است.نقش هدف نهایی در مسیر زندگی، چیزی جز استمرار حضور و احساس آن نیست.

حضرت راه های ارتباط انسان با خدا را در عبادت، قرب، حیات و…. بیان نموده است…

ادامه مطلب روزهای آینده …..

لبخند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

روزی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مسجد نشسته بود و یک پایش را دراز کرده بود. پرسید :"این پا شبیه چیست ؟”

هر کس چیزی به مبالغه گفت. یکی گفت: ستون هستی، یکی گفت: عصای موسی …

پیامبر لبخندی زد و گفت:“نه ! شبیه این یکی است .”

بعد آن یکی پایش را دراز کرد. دیگر خستگی پایش در رفته بود.

{برگرفته از کتاب آخرین آفتاب ص89}

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:

“اَلکادُ عَلی عَیالِهِ کَالمُجاهِد فی سَبیلِ الله”

کسی که خود را برای اداره زندگیش مشقت می اندازد مانند کسی است که در راه خدا جهاد کند.

اصول کافی ج5 ص74

یابن الحسن مریض عشق تو هستم  دوا نمی خواهم تو درد داده ای من دوا نمی خواهم.

مـــي ايـــــــــد از دور ,مــردي ســــواره          بـــرمــركب عشـــق, چــــون ماهپــــاره 

والشمــس رويـش, واللــيــــل مـــويـش          گلـــها هــمه مســــت, از رنگ و بويـش

عـمــــامـــه بر سر, مثــل پيـمبـــــر (ص)          در بـازوانــش نـيروي حيــــــــــــــــدر(ع) 

ازپــاي تــاسـر در شـور و شيــــن است          بــرق نگـاهــش مثل حســــين(ع) است

مي ايــد از دور خوشــــبو تر از يـــــاس          در چشــــم وابرو مـانـند عبــــــاس (ع) 

القــصـه ايــن مــرد اميـد دلهاســـــــــت          خوشبو تر از ياس فرزند زهراست(س)

جمعه يعني شوق،يعني انتظار        جمـعــه يعنـي طاق ابروي نـگار

جــمـعه يـعنـي غـروب غصه دار        جمعه يعني مهدي چشم انتظار

جمـعه هــا بر ما دعا دارد حبيب        در قــنــوتش ياد ما دارد حبـيــب

كـاش روزي بـه دست دلـبـــــرم        ســـايه پـرچم بيفــتـد بــر سرم

اللهم عجل لولیک الفرج مولانا صاحب الزمان

الهی، به حق خودت حضورم ده واز جمال آفتاب آفرینت نورم ده…

الهی، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوار تر…

الهی، چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم….